در زيارت عاشورا به امام حسين (علیه السلام)  اين‌گونه خطاب مي‌كنيم: «و الوتر الموتور». وتر به معناي «تنها و يكتا»، و موتور «تنها شده» است.

نشاء الله برسد روزی که آن وعده مسلم خدا تحقق پیدا کند و مستضعفان مالک ارض بشوند. این مطلب وعده خداست و تخلف ندارد، منتها آیا ما درک کنیم یا نکنیم، آن به دست خداست. ممکن است در یک برهه کمی وسایل فراهم بشود و چشم ما روشن بشود به جمال ایشان. این چیزی که ما در این وقت، در این عصر وظیفه داریم، این مهم است. همه انتظار داریم وجود مبارک ایشان را، لکن با انتظار تنها نمی‌شود، بلکه با وضعی که بسیاری دارند، انتظار نیست.

در پشت کوفه قبری هست که هیچ صاحب مرضی به آن پناه نمی‌برد؛ جز اینکه خداوند او را شفا می‌دهد.» معجزات و کرامات باهره ای که در «حرم مولای متّقیان (علیه السلام)» مشاهده گردیده، بیرون از شمار است، فقط اشاره می‌کنیم که ابن بطوطه در این باره می‌نویسد: از این روضه کرامت‌ها ظاهر می‌شود که منشاء عقیده‌ی مردم بر اینکه قبر علی (علیه السلام) آنجاست، همان کرامت‌ها می‌باشد، در شب بیست و هفت ماه رجب که آن را «لیله المحیا» می‌نامند.

آری، یهودیان مدینه به دیگران همچون محرومان و بی خبران می‌نگریستند، اما خود از بیعت با پیامبر موعود بازماندند، چرا که با آن حضرت فاصله‌ی اخلاقی داشتند. در مقابل سلمان‌ها و اویس‌ها که در ظاهر از دوران و بی خبران بودند

ما شیعیان همچون برادران یوسف(علیه السلام)، اماممان را در چاه غفلت خویش افکندیم. ما از او غافل و او به حال ما آگاه است.

پس از مرگ معاویه در سال 60 هجری قمری فرزند وی یزید بر مسند حکومت نشست و در اولین اقدام تصمیم گرفت از کسانی بیعت بگیرد که در زمان حکومت پدرش، از بیعت سرپیچی کرده بودند که شاخص‌ترین آنها امام حسین(ع) بود. یزید بن معاویه به والی خود در مدینه(ولید بن عتبه بن ابی سفیان) نامه ای نوشت و او را امر کرد بدون هر گونه درنگ از امام حسین(ع) بیعت بگیرد.

دل اگر هست دل زینب کبری باشد ، آفرین باد بر این همت مردانه‌ی دل

در طول تاریخ، انقلاب‌های فراوانی به وقوع پیوسته و افراد بسیاری از خودگذشتگی و فداکاری کرده اند، اما با گذشت زمان، از یادها فاصله گرفته اند. ولی نهضت عاشورا با مرور زمان، پیوسته در دل‌های مسلمانان، ماندگار شده است

براى حضرت مهدى "علیه السلام" غیبتى است که عده‌اى در آن مدت گرفتار شک و تردید مى‌شوند ولى عده اى دیگر ثابت قدم و پابرجا خواهد ماند و بعضى به این گروه گویند: پس کى وعده الهى محقق مى‌شود، اگر راست مى‌گویید؟

اگر حضرت علی (علیه السلام) جانشین پیامبر (صلی الله علیه و آله) است، چرا نامی از ایشان در قرآن نیامده است؟

این سوال زیاد پرسیده می شود اما باید گفت فرض این سوال از اساس صحیح نبوده و نمی توان گفت که نام ایشان در قرآن نیامده است بلکه طبق راویت حفص از عاصم که قرآن مکتوب مطابق آن نگاشته شده، اندیشمندان شیعه و اهل تسنن یک آیه را روایت کردند که نام حضرت (علیه السلام) در آن عنوان شده است و سوای آن، روایات، روایات متعددی از بزرگانی مانند شیخ صدوق، ابن شهر آشوب و عده کثیر دیگری موجود است که در مقام نظر حکم به این موضوع می کنند.